De Hef.

Van welke kant je ook komt

De Hef blijft altijd op gepaste afstand

en komt nooit dichterbij

alleen het grijs wordt steeds grijzer

het staal wordt steeds kouder

nooit een vriendelijk woord

alleen een afwerend gebaar

het is ook een hard bestaan

een leven dat louter bestaat

uit ceremoniële plichten

niemand wacht op je

het spoor loopt dood

aan beide zijden

maar niemand weet vooraf

wie de eeuwen overleeft

niemand weet vooraf

wie ons mee zal nemen

naar het verleden

wie ons de weg zal wijzen

naar de toekomst

naar het heden

soms is er nog een tweede leven

soms houdt iemand

nog de droom in stand

sinds de dag

van zijn overlijden

waakt De Hef over ons

door ons te beschermen

tegen de overmoed

die ieder moment kan komen

tegen de vragen die zomaar

in het voorbij gaan worden gesteld

tegen de lege antwoorden

maar het meest nog

tegen de gedachte

dat alles vooraf al is bepaald

dit zegt de Hef

het mag niet te gemakkelijk worden

het mag niet te voorspelbaar worden

en alleen omdat ik op afstand blijf

kan ik over jullie waken

alleen omdat ik jullie

niet te dichtbij laat komen

kan ik jullie dagelijkse metgezel zijn

een andere weg is er niet

een beloning is er ook niet

het is gewoon een plicht

een dure plicht

die alleen maar

in afzondering wordt volbracht

uur na uur

dag na dag

nacht na nacht

maar dit was niet het laatste woord

dat we van De Hef zouden horen

hij maakt zich op

om nog lang over ons te waken

voor een tweede leven

in een stad

met steeds hogere gebouwen

en de oplettende voorbijganger weet

sinds de dag van zijn overlijden

is hij weer de jonge Griekse halfgod

die hij lang geleden is geweest

sinds die dag

wordt De Hef geen dag meer ouder.

(De Hef). (2022).

.